داربست، که به آن داربست یا استیج نیز می‌گویند، [1] یک سازه موقتی است که برای حمایت از خدمه کار و مواد برای کمک به ساخت، نگهداری و تعمیر ساختمان‌ها، پل‌ها و سایر سازه‌های ساخت بشر استفاده می‌شود.داربست ها به طور گسترده در محل برای دسترسی به ارتفاعات و مناطقی که در غیر این صورت دسترسی به آنها دشوار بود استفاده می شود.[2]داربست ناایمن می تواند منجر به مرگ یا آسیب جدی شود.داربست همچنین به شکل‌های مناسب برای قالب‌بندی و پایه‌بندی، صندلی‌های غرفه، صحنه‌های کنسرت، برج‌های دسترسی/دیدن، غرفه‌های نمایشگاهی، رمپ اسکی، نیم‌پیپ و پروژه‌های هنری استفاده می‌شود.

امروزه پنج نوع اصلی داربست در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد.اینها اجزای لوله و کوپل (اتصالات)، اجزای داربست سیستم مدولار پیش ساخته، داربست های سیستم مدولار با قاب H/نما، داربست های چوبی و داربست های بامبو (به ویژه در چین) هستند.هر نوع از چندین جزء ساخته شده است که اغلب شامل موارد زیر است:

جک یا صفحه پایه که پایه باربر داربست است.

استاندارد، جزء عمودی با اتصال دهنده می پیوندد.

دفتر کل، بند افقی.

ترانسوم، یک جزء باربر با مقطع افقی که چوب، تخته یا واحد عرشه را نگه می دارد.

جزء مهاربندی مورب و/یا سطح مقطع مهاربندی.

قطعه چوبی یا تخته ای که برای ساخت سکوی کار استفاده می شود.

کوپلر، اتصالی که برای اتصال اجزا به یکدیگر استفاده می شود.

کراوات داربست، برای بستن داربست به سازه ها استفاده می شود.

براکت ها، برای گسترش عرض سکوهای کار استفاده می شود.

اجزای تخصصی مورد استفاده برای کمک به استفاده از آنها به عنوان یک سازه موقت اغلب شامل ترانسوم های باربر سنگین، نردبان ها یا واحدهای راه پله برای ورود و خروج داربست، انواع تیرهای نردبان/واحد مورد استفاده برای باز کردن موانع و لوله های زباله که برای حذف مواد ناخواسته استفاده می شود. از داربست یا پروژه ساختمانی.

کمی روغن کاری شده، گالوانیزه گرم، گالوانیزه الکتریکی، مشکی

شاخه های پلاستیکی در دو انتها، پیچیده شده در کاغذ ضد آب یا آستین پی وی سی، و گونی با چندین نوار فولادی شاخه های پلاستیکی در هر دو انتها.