1. การตรวจสอบรูปลักษณ์ของข้อต่อข้อศอก: โดยทั่วไป การตรวจสอบด้วยสายตาเป็นวิธีการหลักจากการตรวจสอบลักษณะที่ปรากฏ พบว่าข้อบกพร่องลักษณะการเชื่อมของอุปกรณ์ท่อข้อศอกแบบเชื่อมนั้นถูกตรวจพบด้วยแว่นขยาย 5-20 เท่าในบางครั้งเช่น รอยตัด ความพรุน เม็ดบีดเชื่อม รอยแตกที่พื้นผิว การรวมตะกรัน การเจาะทะลุ ฯลฯ นอกจากนี้ ยังสามารถวัดขนาดโดยรวมของรอยเชื่อมได้ด้วยเครื่องตรวจจับการเชื่อมหรือเทมเพลต

2. NDT สำหรับข้อต่อข้อศอก: ตรวจสอบข้อบกพร่อง เช่น การรวมตะกรัน รูอากาศ และรอยแตกในแนวเชื่อมการตรวจสอบด้วยรังสีเอกซ์คือการใช้เครื่องเอ็กซเรย์ถ่ายภาพรอยเชื่อมตามภาพเนกาทีฟเพื่อตรวจสอบว่ามีข้อบกพร่องในรอยเชื่อมหรือไม่ จำนวนและประเภทของข้อบกพร่องปัจจุบันมีการใช้การทดสอบเอ็กซ์เรย์ การทดสอบอัลตราโซนิก และการทดสอบแม่เหล็กอย่างกว้างขวางจากนั้นให้ตรวจสอบว่าการเชื่อมมีคุณสมบัติตามข้อกำหนดทางเทคนิคของผลิตภัณฑ์หรือไม่ณ จุดนี้ คลื่นที่สะท้อนจะปรากฏบนหน้าจอด้วยการเปรียบเทียบและระบุคลื่นสะท้อนและคลื่นปกติ จึงสามารถกำหนดขนาดและตำแหน่งของข้อบกพร่องได้การทดสอบด้วยคลื่นเสียงความถี่สูงนั้นง่ายกว่าการทดสอบด้วยรังสีเอกซ์มาก ดังนั้นจึงมีการใช้กันอย่างแพร่หลายอย่างไรก็ตาม การทดสอบอัลตราโซนิกสามารถตัดสินได้จากประสบการณ์การปฏิบัติงานเท่านั้น และไม่สามารถละทิ้งพื้นฐานของการตรวจสอบได้เมื่อลำแสงอัลตราโซนิกถูกส่งไปยังส่วนต่อประสานอากาศของโลหะ มันจะหักเหและผ่านรอยเชื่อมหากมีข้อบกพร่องในการเชื่อม ลำแสงอัลตราโซนิกจะสะท้อนไปที่โพรบและแบร์การตรวจสอบด้วยแม่เหล็กยังสามารถใช้สำหรับข้อบกพร่องภายในและรอยแตกขนาดเล็กมากที่ไม่ลึกจากพื้นผิวการเชื่อม

3. การทดสอบคุณสมบัติทางกลของข้อต่อข้อศอก: การทดสอบแบบไม่ทำลายสามารถค้นหาข้อบกพร่องโดยธรรมชาติของการเชื่อม แต่ไม่สามารถอธิบายคุณสมบัติทางกลของโลหะในบริเวณรอยเชื่อมที่ได้รับความร้อนบางครั้งจำเป็นต้องมีการทดสอบแรงดึง การกระแทก และการดัดงอสำหรับรอยเชื่อมการทดลองเหล่านี้ทำบนกระดานควรเชื่อมแผ่นทดสอบกับตะเข็บตามยาวของกระบอกสูบเพื่อให้แน่ใจว่ามีสภาพการก่อสร้างเหมือนกันจากนั้นจึงทดสอบคุณสมบัติทางกลของแผ่นทดสอบในการผลิตจริงจะมีการทดสอบเฉพาะรอยเชื่อมของเหล็กเกรดใหม่ในส่วนนี้

4. การทดสอบอุทกสถิตและการทดสอบนิวแมติกของอุปกรณ์ข้อศอก: สำหรับภาชนะรับความดันที่ต้องปิดผนึก จำเป็นต้องมีการทดสอบอุทกสถิตและการทดสอบนิวแมติกเพื่อตรวจสอบความสามารถในการปิดผนึกและการรับแรงกดของรอยเชื่อมวิธีการคือฉีดภาชนะเข้าไปในแรงดันใช้งานของน้ำหรือ 1.25-1.5 เท่าของแรงดันใช้งานของแก๊ส (อากาศส่วนใหญ่) เป็นระยะเวลาหนึ่ง จากนั้นตรวจสอบความดันตกในภาชนะแล้วตรวจสอบว่ามีหรือไม่ คือปรากฏการณ์การรั่วใด ๆ เพื่อตรวจสอบว่ารอยเชื่อมมีคุณสมบัติหรือไม่