ในกระบวนการผลิตการเชื่อมเหล็กจะเกิดข้อบกพร่องของเหล็กหากวิธีการเชื่อมไม่ถูกต้องข้อบกพร่องที่พบบ่อยที่สุดคือการแตกร้อน การแตกร้าวเย็น การฉีกขาดแบบลาเมลลาร์ การขาดฟิวชั่นและการเจาะที่ไม่สมบูรณ์ ปากใบและตะกรัน

แตกร้อน.

เกิดขึ้นระหว่างการระบายความร้อนของรอยเชื่อมสาเหตุหลักคือกำมะถันและฟอสฟอรัสในเหล็กและการเชื่อมทำให้เกิดสารผสมยูเทคติกบางชนิด สารผสมจะเปราะและแข็งมากในระหว่างการเย็นตัวของแนวเชื่อม ส่วนผสมยูเทคติกจะอยู่ในสภาวะตึงเพื่อให้เกิดการแตกร้าวได้ง่าย

แตกร้าวเย็น.

เรียกอีกอย่างว่าการแคร็กล่าช้า โดยผลิตได้ตั้งแต่ 200℃ถึงอุณหภูมิห้องมันจะแตกหลังจากผ่านไปไม่กี่นาทีหรือไม่กี่วันเหตุผลมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับการออกแบบโครงสร้าง วัสดุการเชื่อม การจัดเก็บ การใช้งาน และกระบวนการเชื่อม

ลาเมลลาร์ฉีกขาด

เมื่ออุณหภูมิการเชื่อมถูกทำให้เย็นลงถึงลบ 400 องศา ความหนาของแผ่นบางส่วนจะมีปริมาณค่อนข้างมากและมีปริมาณสิ่งเจือปนสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งปริมาณกำมะถัน และมีแนวขนานที่แข็งแกร่งกับทิศทางการหมุนตามแผ่นการแยกเหล็กโลหะผสมต่ำที่มีความแข็งแรงสูงเมื่อเป็น เมื่อได้รับแรงตั้งฉากกับทิศทางของความหนาในกระบวนการเชื่อม จะทำให้เกิดรอยแตกเป็นขั้นเป็นขั้นๆ

ขาดการหลอมรวมและการเจาะที่ไม่สมบูรณ์

สาเหตุทั้งสองนั้นโดยพื้นฐานแล้วเหมือนกัน พารามิเตอร์ทางเทคโนโลยีที่ไม่เหมาะสม การวัดและขนาดร่อง ความสะอาดของร่องและพื้นผิวการเชื่อมไม่เพียงพอ หรือเทคโนโลยีการเชื่อมที่ไม่ดี

ปากใบ.

เหตุผลหลักที่ทำให้เกิดความพรุนในแนวเชื่อมนั้นสัมพันธ์กับการเลือก จัดเก็บ และใช้วัสดุการเชื่อม การเลือกพารามิเตอร์กระบวนการเชื่อม ความสะอาดของร่อง และระดับการป้องกันของสระเชื่อม

ตะกรัน

ประเภท รูปร่าง และการกระจายของสารเจือที่ไม่ใช่โลหะเชื่อมโยงกับวิธีการเชื่อมและองค์ประกอบทางเคมีของการเชื่อม ฟลักซ์ และโลหะเชื่อม