เป็นเรื่องปกติที่ท่อเหล็กคาร์บอนที่เชื่อมจะมีฟองอากาศในการเชื่อม โดยเฉพาะรูเชื่อมของท่อเหล็กคาร์บอนไร้ตะเข็บที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางขนาดใหญ่ไม่เพียงส่งผลต่อความแน่นของการเชื่อมท่อและทำให้เกิดการรั่วไหลของท่อ แต่ยังกลายเป็นจุดเหนี่ยวนำของการกัดกร่อน ซึ่ง ลดความแข็งแรงและความเหนียวของการเชื่อมลงอย่างมาก.ปัจจัยที่ทำให้เกิดความพรุนในการเชื่อม ได้แก่ ความชื้น สิ่งสกปรก ตะกรันออกไซด์ และตะไบเหล็กในฟลักซ์ ส่วนประกอบการเชื่อมและความหนาที่เคลือบ คุณภาพพื้นผิวของแผ่นเหล็ก และการรักษาแผ่นข้างแผ่นเหล็ก กระบวนการเชื่อมและท่อเหล็ก กระบวนการขึ้นรูป ฯลฯ องค์ประกอบของฟลักซ์เมื่อการเชื่อมมี CaF2 และ SiO2 ในปริมาณที่เหมาะสม จะทำปฏิกิริยาและดูดซับ H2 ในปริมาณมาก และสร้าง HF ที่มีเสถียรภาพสูงและไม่ละลายในโลหะเหลว ซึ่งสามารถป้องกันการเกิดรูพรุนของไฮโดรเจนได้

ฟองอากาศส่วนใหญ่เกิดขึ้นที่กึ่งกลางของเม็ดเชื่อมสาเหตุหลักก็คือไฮโดรเจนยังคงซ่อนอยู่ภายในโลหะเชื่อมในรูปของฟองอากาศดังนั้นมาตรการในการกำจัดข้อบกพร่องนี้คือการขจัดสนิม น้ำมัน ความชื้น และความชื้นออกจากลวดเชื่อมและรอยเชื่อมก่อนและสารอื่นๆ ตามมาด้วยฟลักซ์จะต้องทำให้แห้งดีเพื่อขจัดความชื้นนอกจากนี้ยังมีประสิทธิภาพในการเพิ่มกระแส ลดความเร็วในการเชื่อม และลดอัตราการแข็งตัวของโลหะหลอมเหลวอีกด้วย

ความหนาสะสมของฟลักซ์โดยทั่วไปคือ 25-45 มม.ขนาดอนุภาคสูงสุดของฟลักซ์และความหนาแน่นต่ำถือเป็นค่าสูงสุด มิฉะนั้นจะใช้ค่าต่ำสุดความหนาของการสะสมจะใช้กระแสสูงสุดและความเร็วการเชื่อมต่ำ ในทางกลับกันจะใช้ค่าต่ำสุดในทางตรงกันข้ามเมื่อความชื้นสูง ควรทำให้ฟลักซ์คืนสภาพแห้งก่อนใช้งานการแตกร้าวของซัลเฟอร์ (รอยแตกที่เกิดจากกำมะถัน)รอยแตกที่เกิดจากซัลไฟด์ในแถบแยกกำมะถันเข้าสู่โลหะเชื่อมเมื่อทำการเชื่อมแผ่นด้วยแถบแยกกำมะถันที่แข็งแกร่ง (โดยเฉพาะเหล็กเดือดอ่อน)เหตุผลก็คือการมีอยู่ของไฮโดรเจนในเหล็กซัลไฟด์และเหล็กกล้าที่มีจุดหลอมเหลวต่ำในเขตแยกกำมะถันดังนั้น เพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งนี้เกิดขึ้น จึงควรใช้เหล็กกึ่งฆ่าหรือเหล็กฆ่าที่มีแถบแยกที่มีกำมะถันน้อยกว่าก็มีประสิทธิภาพเช่นกัน